Friday, 29 January 2010
Bill Wyman´s Rhythm Kings in Antwerpen, 29.01.2010
Bill Wyman´s Rhythm Kings in Antwerpen, 29.01.2010, a photo by inesmusicpics on Flickr.
(Please click on the picture above to get to the album)
The organisation was poor and we elbowed our way to the front and were lucky that we made it. The support act was good but everyone was waiting for Bill and the band. The photographers sat in the pit between stage and barrier right in front of us. As this was a stand-up gig there was no break!
Happy to see that most of the band members had recovered from their indisposition and were in a good mood. In one word - they were brilliant !
A special bonus from the lovely crew, we were given Graham's drumsticks after the show. Later we saw the band to their bus, waved good-bye and carefully returned to our hotel in heavy snowstorm.
_______________________________________
A review from KEYS AND CHORDS, Flemish only:
Bill Wyman & The Rhythm Kings
29 januari 2010 • Hof Ter Lo (Trix) Antwerpen
De stille Stone werd hij destijds genoemd, de tengere bassist draaide decennia lang mee in het rock ’n roll circus van de Rolling Stones. Wyman vormde sinds de begindagen samen met Charlie Watts het kloppend hart van de ritmesectie die op een bescheiden maar bijzonder efficiënte manier de ritmestructuren uitzette voor de flamboyante Glimmer Twins Jagger en Richards. In ’93 stapt hij na veertig jaar uit de ‘grootste rock & roll’ band’. Ondertussen heeft hij met de fraaie autobiografie met de veelzeggende titel ‘Stone Alone’ al een fascinerend inside verhaal geschreven over zijn avontuurlijk leven bij de Rolling Stones. ‘Shoots Of Chagall’ toont een getalenteerd fotograaf.
Gaan rentenieren is helemaal niets voor Wyman en in ’97 richt de ondertussen pensioengerechtigde muzikant samen met gitarist en producer Terry Taylor The Rhytm Kings op, een collectief van gereputeerde Britse muzikanten die in de Amerikaanse roots grasduinden. In ‘85 heeft Wyman al een gelijkaardig muzikaal project met Willy and The Poor Boys waarin Britse iconen als Paul Rodgers, Jimmy Page en Andy Fairweather Low resideren. Zijn ‘Blues Odyssey’, een archeologische zoektocht naar zijn muzikale roots draagt ‘A journey To Music’s Heart & Soul’ als ondertitel. Hoe kan je dat beter uitdrukken dan de muziek van The Rhythm Kings. De vaste kern bestaat al enige tijd uit poducer en gitarist Terry Taylor, drummer Graham Broad, Georgie Fame en Nick Payn, die de blazerssectie stuurt. Sporadisch worden deze muzikanten aangevuld met ronkende namen als Peter Frampton, Eric Clapton. Amper enkele weken geleden was er nog een tournee met Mick Hucknall. Special guests zijn vrijdagavond in Hof Ter Lo niet te bespeuren, dat verklaart wellicht enigszins de matige opkomst. Geheel terecht overigens, The Rhythm Kings hebben genoeg klasse in huis om voor een meer dan aangename muzikale trip naar een muzikaal tijdperk waarbij R&B, soul, blues en uiteraard rock ’n roll elkaar omstrengelen.
Sunshine Concerts, een organisatie die opereert onder het motto ‘the future of music is live’ zet haar devies om in daden en James King introduceert apentrots Bill Wyman’s Rhythm Kings. Georgie Fame prevelt aan het Hammondmeubilair flarden van ‘Words’, van The Bee Gees om vervolgens Ray Charles ‘I Got A Woman’ voortreffelijk te debiteren.
De gospelgetinte R&B klassieker loopt uit op een hitsig “she’s allright”. Meteen het startsein voor de intrede van Beverley Skeete, inderdaad what a woman, deze gracieuze zwarte parel. De vraag “do you like soul music” wordt meteen gehonoreerd met ‘Sweet Soul Music’ van Arthur Conley.
Evenals bij The Rolling Stones doet Wyman zijn reputatie van zombie alle eer aan, we zien enkel de geoefende handen balanceren op de baskoorden. Verscholen achter een donkere zonnebril slaat hij ietwat timide maar blijkbaar geamuseerd het schouwspel gade. In het van Little Walter bekende ‘Too Late’ ruilt Frank Mead de tenorsax in voor de Mississippihoorn. Wat verderop in de set stoft hij ‘I’m Just Your Fool’ af telkens door giftige bluesriffs van Terry Taylor ondersteund.
Cajun mag niet ontbreken en de tot dusver bijna onzichtbare Geraint Watkins trekt het van Clifton Chenier geleende ‘All Night Long’ letterlijk op gang met dynamisch accordeonwerk. De saxen klinken als misthoorns van de stoomboten op de Mississippi en ook Beverley laat zich niet onbetuigd. Na het op een zwoele latingroove zwevende ‘Three Cool Cats’ mag Watkins nog eens voluit gaan op zijn pianootje in ‘Chicken Shack Boogie’. Wyman doet voor het eerst zijn mond open om te vertellen wat een groot muzikant Chuck Berry is maar als mens een even groot “asshole”, dat ondervond hij aan den lijve tijdens een ontmoeting. Hoe dan ook ‘You Never Can Tell’ klinkt fantastisch met die barrelhousepiano en weerom schitterende blazers. Het hek is van de dam en Albert Lee ontketend zijn fingerpickingduivels in enkele rock ’n ‘lol’ nummers, Taylor doet het niet onaardig in Gene Vincents ‘Race With The Devil’. Er volgt nog een bezwerende versie van ‘I Just Want To Make Love To Yo’, de bluesklassieker van Muddy Waters bekend in een versie van de jonge Stones en Etta James. De energieke uitvoering van Skeete huist onmiskenbaar in datzelfde gevaarlijke steegje. Na een wat bizarre versie van ‘Johnny B. Goode’, met een hilarische inleiding van Watkins, etaleert de diva haar vocale klasse met een geladen ‘It’s A Man’s Man’s World’. Het wondermooie ‘Just For A Thrill’.
Weer een ontdekking van Wyman uit het repertoire van Ray Charles. De oude jazzsong van Lil Armstrong, de vrouw van Louis wordt subliem vertolkt door Fame en vormt letterlijk een bijzonder fraai orgelpunt. Dat is echter buiten de stille Stone gerekend die nog een krachtig ‘Honky Tonk Woman’ heeft opgespaard. Wyman is nog steeds geen groot zanger maar hij weet met de hulp van zijn band wel een meer dan behoorlijke versie neer te zetten. Uiteraard volgen er nog enkele toegiften met een merkwaardig ‘I Put A Spell On You’ waarbij Skeete de elasticiteit van haar stembanden nog eens uitvoerig demonstreert. Na de uitbundige, als razendsnelle countrypicker vermomde rockabillytune ‘Tear It Up’ floepen de zaallichten aan, The Rhythm Kings en de stille (?) Stone nemen afscheid van een dankbaar publiek.
Author: Cis Van Looy I
_______________________________________
2 Videos : Bill Wyman & The Rhythm Kings
29 januari 2010 • Hof Ter Lo (Trix) Antwerpen
Uploaded by the promoter Sunshine Concerts
